Dora anaokulunda... İnanamıyorum bizim küçük bebeğimiz büyüdü. Zaman nasıl da çabuk geçti, daha dün gibi seni kucağıma ilk alışım... Aşkımı, canımın yarısını şimdi okul servisine bindirip önce Allah'a sonra öğretmenlerine emanet ediyorum ve akşama kadar hasretini çekiyorum... Benim için en zevkli kısmı akşam servisten kucağıma alıp özlemle kokusunu içime çektiğim an...
Bazı insanların egolarını tatmin etmek için yaptıkları yüzünden biraz can sıkıcı bir şekilde başladı okul hayatımız. Hepimizin bildiği üzere 66 aylık meselesi... Zamanından önce ilkokula başlatmayacağımı her yerde söylemiştim, rapor da almayacaktım ama anaokuluna kayıt olabilmesi için gerekiyordu. Gittik raporumuzu aldık okulumuza başladık 17 Eylül'de... İlk ay yarım gün devam ettik, sabah götürüp öğlen aldık, çok eğlenceli zevkli bir aydı, arada gitmeyeceğim ağlamaları oldu tabii ki ama onları da öğretmenlerimiz sayesinde aştık ve hem tam güne hem de okul servisine başladık. Şimdi tek derdimiz yemek:)))) Çünkü çok yemek seçen, her şeyi yemeyen bir oğlum var, çocukların en sevdiği makarna ve muzu bile ağzına sürmemişti bugüne kadar. Hep onun sevdiği yiyecekleri hazırlayıp önüne koydum ama hata etmişim. Şimdi okulda kahvaltı, öğle yemeği ve ikindi kahvaltısında onun için özel yemekler hazırlanmıyor ve her şeyi de yemeye başladı şükürler olsun :))))
Öğrenim hayatında başarılı ve sonucunda istediğin mesleği yapabilen, adam gibi adam olduğunu görmeyi Rabbim bize nasip etsin. Hayatın boyunca hiç sıkıntı yüzü görme ve hep mutlu ol canım oğlum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder